Rozdział 1 - Amber

Wyszłam jak co dzień do szkoły, tak aby ojciec mnie nie zauważył. Nie chciałam znów się z nim kłócić i oberwać. Wolnym krokiem szłam po chodniku rozglądając się i obserwując przyrodę. Była to jedna z rzeczy, która dawała mi ukojenie. Włożyłam słuchawki do uszu i rozkoszowałam się dźwiękiem piosenki płynącej przez ten sprzęt. Czułam się jak w jakimś tanim filmie... Wędrująca pośród tłumu ludzi, którzy patrzą na mnie z dezaprobatą. Dotarłam do szkoły, uwcześnie włożyłam swój sprzęt grający głęboko do torby. Weszłam na główny plac szkolny, gdzie zebrało się sporo uczniów. Minąwszy wszystkich weszłam do ceglanego budynku. Wędrowałam tak opustoszałym korytarzem szukając swojej szafki. Po chwili stałam przed nią i męczyłam się z jej otworzeniem. Poczułam na swoim ramieniu czyjąś dłoń. Drgnęłam i odwróciłam się w stronę jej właściciela. Był nią jakiś chłopak, którego w tej szkole widziałam po raz pierwszy.
- Hej. Wiesz może gdzie jest sekretariar? - zapytał melodyjnym głosem.
- Drugie piętro, pierwsze drzwi na lewo - odpowiedziałam i ponownie szarpałam się z drzwiczkami od szafki.
- Daj pomogę - mruknął. Odsunęłam się, a chłopak zaczął działać i dzięki niemu drzwi się otworzyły.
- Dzięki - powiedziałam, wyciągnęłam potrzebne mi książki i ruszyłam w stronę sali, nie zwracając uwagi na patrzącego na mnie chłopaka. Chwilę później pojawiła się nauczycielka właśnie z tym oto człowiekiem, który zaczepił mnie na korytarzu." Zapowiada się ciekawa lekcja" - pomyślałam, siadając pw drugiej ławce przy oknie.
- Poznajcie, oto nasz nowy uczeń Harry Styles - przedstawiła go nasza nauczycielka języka. - Usiądź z Amber - wskazała na mnie, a ja westchnęłam ciężko. - Ach no i co do ciebie Amber, to masz za zadanie oprowadzić naszego nowego po szkole i pomóc mu nadrobić zaległości - uśmiechnęła się nauczycielka.
- Dlaczego akurat ja? - zapytałam.
- Bo tak i nie chce słyszeć żadnych ale - rzekła. Odwróciłam swój wzrok i spojrzałam przez okno, na skąpany w szarości świat. Smutek ogarnął moje myśli, wspominając czas kiedy jeszcze nie miałam takich problemów w szkole. Poczułam, ze ktoś siada obok mnie, oczywiście domyśliłam się, że to Harry. Nie zareagowałam nawet gdy chwycił moją dłoń.
- Hej Amber - powiedział szeptem.
- Cześć - mruknęłam nie spoglądając na niego.
- Dzięki, że nie protestowałaś z tym oprowadzaniem mnie - rzekł, po chwili zastanowienia.
- nie ma sprawy, ale możesz dać mi już spokój? - zapytałam.
- Jasne - chłopak puścił moją dłoń i odwrócił wzrok.

                                  Mrs. Di